Śluzowiak zatok przynosowych
Śluzowiak, lub też torbiel śluzowa, jest schorzeniem powiązanym z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych, podczas którego w zatoce przynosowej dochodzi do zbyt dużego odłożenia się śluzu. Skutki takiej sytuacji są wręcz katastrofalne – kość twarzoczaszki staje się rozdęta, prowadząc do powstania śluzowiaka. Nie dochodzi do tego oczywiście z dnia na dzień – jego formowanie trwa latami. Czasami bywa też tak, że śluz, który utkwił wewnątrz torbieli (śluzowiaka), ulega zakażeniu. Powoduje to dodatkowe nasilenie się objawów, prowadząc do wystąpienia ropniaka zatoki przynosowej. W niektórych przypadkach, zablokowana zatoka przynosowa jest wypełniona powietrzem. Choroba ta dotyka zarówno kobiet, jak i mężczyzn, generalnie dorosłych. U dzieci występuje ona bardzo rzadko, na ogół będąc następstwem mukowiscydozy.
Przyczyny
- Odstająca od normy budowa przegrody nosowej i/lub bocznej ściany jamy nosowej
- Alergie
- Urazy
- Nowotwory jamy nosowej i zatok przynosowych, zarówno łagodne, jak i złośliwe
Torbiel śluzowa występuje na ogół w komórkach sitowych i zatoce czołowej. Zdarzają się przypadki występowania tego schorzenia w zatoce klinowej lub szczękowej, lecz są one bardzo rzadkie. Należy jednak pamiętać, że śluzowiak formuje się jedynie wtedy, gdy ujście zatoki jest zamykane na tyle, aby śluz nie mógł się wydostać. Dochodzi wówczas do gromadzenia się jego nadmiaru, co ma opłakane skutki.
W wyniku napierania śluzu na ściany kostne, może dojść do ich zaniku. To z kolei prowadzi do dalszego rozrostu schorzenia, które może się nawet przedostać do oczodołu, powodując przy tym zaburzenie ostrości wzroku oraz podwójne widzenie. Do sytuacji tej może dojść w momencie, gdy śluzowiak zacznie się rozwijać w zatokach sitowych. Jeżeli torbiel śluzowa ma swoje początki w zatoce czołowej, wówczas może ona podążyć w kierunku przedniej strony dolnej jamy czaszki. Szczególnie niebezpieczne są śluzowiaki formujące się w zatoce klinowej. Ich rozrost może nawet doprowadzić do zaburzenia pracy przysadki mózgowej.
Objawy śluzowiaka
- Asymetryczne rysy twarzy
- Zdeformowane policzki
- Deformacja gałek ocznych, najczęściej w formie wytrzeszczu
- Zapalenie szpiku kości i czaszki (na ogół dotyczy śluzowiaka z zatoki czołowej)
- Przebicie się torbieli na zewnątrz skóry
Chorzy rzadko kiedy odczuwają objawy, związane ze stanami zapalnymi zatok przynosowych lub jamy nosowej. Diagnozę i leczenie przeprowadza lekarz laryngolog. Podczas badania, lekarz zauważy u nas wydzielinę śluzową/ropną w jamie nosowej oraz przekrwienie i obrzęk podczas badania rynoskopowego. Okazjonalnie mogą też wystąpić polipy nosa.
Diagnoza i leczenie śluzowiaka
Rozpoznanie choroby odbywa się tylko i wyłącznie drogą radiologiczną. Dzięki temu możemy dokładnie sprawdzić rozmiar i położenie śluzowiaka oraz to, w jakim stopniu oddziałuje on na położone obok tkanki. Tomograf komputerowy jest tu też jedyną formą na dokładne obejrzenie schorzenia, ponieważ torbiel śluzowa jest słabo widoczna na zwykłym zdjęciu rentgenowskim.
Usuwanie śluzowiaka odbywa się tylko i wyłącznie drogą chirurgiczną. Na popularności zyskuje ostatnio technika FESS, czyli czynnościowo-endoskopowa chirurgia zatok przynosowych, która jest obecnie najskuteczniejszą metodą usunięcia tego schorzenia.
