Techniki behawioralne podczas wizyty dziecka u dentysty

Leczenie dzieci, które odczuwają strach przed dentystą, to nie lada wyzwanie. Lekarze powinni znać techniki, dzięki którym uspokoją swojego pacjenta i wyciszą jego negatywne emocje. W czasopiśmie „Journal of Dentistry” opublikowano pracę, której autorzy zastanawiają się, która technika behawioralna jest najskuteczniejsza. W tym celu przenalizowali łącznie 62 badania dotyczące skuteczności podstawowych technik zarządzania zachowaniem u dzieci odczuwających lęk przed stomatologiem.
Skuteczność technik BMT
Autorzy wspomnianej pracy to naukowcy z zespołu kierowanego przed dr Sotirię Gizani z Wydziału Stomatologii Dziecięcej Uniwersytetu w Atenach. Według nich lekarze dentyści powinni dysponować większym arsenałem technik behawioralnych, które są w stanie zaspokoić potrzeby pacjentów w kontekście poczucia bezpieczeństwa.
Techniki behawioralne dzielą się na dwie kategorie: podstawowe i zaawansowane. Do pierwszych zaliczają się m.in. technika mów-pokaż-zrób, wzmocnienie i rozproszenie uwagi, kontrola głosu czy obecność rodziców lub opiekunów podczas zabiegu. Druga kategoria obejmuje aktywne i pasywne sposoby samokontroli, sedację oraz znieczulenie ogólne. Z badań naukowców wynika, że lekarze częściej stosują techniki podstawowe. Okazało się również, że wszystkie techniki są skuteczne w obniżaniu częstotliwości bicia serca i nasyceniu krwi tlenem u młodych pacjentów w trakcie leczenia stomatologicznego. Pozwalają one również kontrolować niepokój i strach.
Aby uspokoić pacjenta oraz rozproszyć jego uwagę, można zastosować także bodźce audiowizualne i dźwiękowe. Techniki te często angażują dzieci, co sprawia, że ich myśli nie skupiają się na samym zabiegu.
Technika a wiek pacjenta
Zarówno badania przeprowadzone wcześniej, jak i wyniki uzyskane przez naukowców z Aten udowadniają pozytywny wpływ technik rozpraszania uwagi na zmianę zachowania dzieci w trakcie leczenia stomatologicznego. Preferencje pacjentów związane z formą odwracania uwagi różnią się jednak w zależności od wieku. Starsze dzieci wolą zakładać wirtualne okulary lub grać na telefonie komórkowym, natomiast te młodsze (poniżej 8. roku życia) preferują pasywniejsze formy rozproszenia uwagi, np. w postaci korzystania z tabletu czy ekranu przymocowanego do fotela dentystycznego. Niechęć młodszych dzieci do wirtualnych okularów może być związana z rozwojem poznawczym, gdyż zakładanie ich zwiększa istniejący lęk i odseparowuje od otoczenia.
Zródła: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S030057122200358X?via%3Dihub, dentonet.pl