Pemfigoid

Pemfigoid jest przewlekłą chorobą skóry oraz błony śluzowej, o podłożu autoimmunologicznym. Oznacza to, że nasz własny układ odpornościowy zaczyna atakować tkanki zdrowe. W tym przypadku, atakowana jest błona podstawna naskórka, co prowadzi do powstawania bolesnych pęcherzy. Choroba atakuje częściej kobiety niż mężczyzn, w wieku od 60 roku życia.

Przyczyny

Generalna przyczyna wystąpienia pemfigoidu nie jest do końca znana współczesnej medycynie. Zauważono jednak, że pacjenci chorowali na niego w wyniku spożywania niektórych leków, takich jak penicyliny, fluorochinolonów, sulfonamidów lub diuretyków. Promieniowanie UV również sprzyja rozwojowi choroby. Choroba pemfigoid może być też jednym z objawów, które towarzyszą nowotworom, głównie rakowi płuc, trzustki lub piersi. Ludzie chorujący na schorzenia dermatologiczne lub bazujące na autoagresji organizmu również znajdują się w podwyższonej strefie ryzyka.

Rodzaje pemfigoidu

• Pemfigoid pęcherzowy – najczęstsza odmiana tego schorzenia. Na skórze powstają napięte, duże pęcherze oraz rumienie i obrzęki. Po wykonaniu badania histopatologicznego i immunologicznego w celu postawienia prawidłowej diagnozy, lekarz przepisuje pacjentowi kortykosterydy. Okazjonalnie wykorzystywane są też antybiotyki lub leki immunosupresyjne.
• Pemfigoid ciężarnych – piekące, swędzące rumienie na skórze matki, występujące wskutek zaburzeń hormonalnych. Objawy te znikają same, w niedługim czasie po porodzie. Choroba ta jest nieszkodliwa dla samej matki, lecz może doprowadzić do urodzenia się wcześniaka. Dlatego też nie wolno lekceważyć tego schorzenia, smarując skórę maścią z kortykosterydami oraz stosując wapń i leki przeciwhistaminowe.
• Pemfigoid bliznowaciejący – schorzenie to atakuje zarówno skórę, jak i błonę śluzową wewnątrz jamy ustnej. Jest to najrzadziej występująca odmiana choroby, zaś leczenie odbywa się poprzez stosowanie sulfonów i sterydów.

Objawy Pemfigoidu

Pemfigoid można rozpoznać poprzez rumieniowo-obrzękowe zmiany na skórze, które są napięte i nie pękają pomimo swojego napuchnięcia. Mniejsze pęcherze często układają się w obręcze, zaś w ich okolicy pojawiają się guzki lub pęcherzyki przypominające oparzenia po pokrzywie. Pemfigoid najczęściej występuje w tzw. powierzchniach zgięciowych, czyli na tułowiu oraz kończynach. Pęcherze mogą się tez jednak pojawiać w miejscach intymnych oraz wewnątrz jamy ustnej. W przypadku tej drugiej, na błonie śluzowej pojawiają się bolesne nadżerki, znacznie utrudniające jedzenie.

Leczenie Pemfigoidu

Pemfigoid zwalczany jest prednizonem w średnich dawkach, stosowanym zarówno miejscowo, jak i ogólnoustrojowo. W trudniejszych przypadkach, lekarze stosują też metrotreksat oraz azatioprynę, czyli leki immunosupresyjne. Innymi lekami są tetracykliny, kwas nikotynowy lub sulfony. Lekarz może też zdecydować się na nacięcie pęcherzy w celu zdezynfekowania ich lub na dożylne podanie immunoglobin.

Jako pacjenci, powinniśmy zawsze pamiętać o tym, aby nie jeść kwaśnych i pikantnych pokarmów, ponieważ podrażniają one błonę śluzową. Należy tez unikać kontaktów z czynnikiem, który spowodował chorobę, na przykład promieniami UV lub lekami.